Kościoły
Kościół Parafialny w Kamieńcu
Tutejsza parafia istnieje już od XII wieku. Pierwszą świątynię pod Świętego Wawrzyńca wzniesiono w 1510 roku. Nowy neogotycki kościół wzniesiono 400 lat później w latach 1908-1910, wg projektu Rogera Sławskiego.
Wnętrze świątyni zdobi najciekawszej klasy polichromia wykonana przez jednego z najwybitniejszych artystów sztuki sakralnej w okresie Młodej Polski – Antoniego Procajłowicza. W ornamentach polichromii można znaleźć dużo ornamentów orientalnych, tłumaczy się to tym, iż podobno matka artysty była Ormianką.
Zachwyt budzą znajdujące się na łuku tęczowym anioły adorujące monstrancję i ich przepiękne skrzydła anielskie z pawich piór – tak charakterystycznych dla „szkoły matejkowskiej”. Łuk zwieńczony jest pocztem świętych polskich. Zachwycające są również pochodzące ze starego kościoła obrazy świętego Wawrzyńca i świętej Barbary oraz ambona, chrzcielnica i balustrada komunijna z włoskiego marmuru, a także wiszący ogromny żyrandol.
Wartościowe w tej świątyni jest przede wszystkim to, że bryła budynku i wyposażenie jego wnętrza utrzymane jest w jednorodnym stylu neogotyckim. Kilka lat temu zaistniała konieczność odnowienia i konserwacji znakomitej polichromii. Głównym inicjatorem tego był tutejszy ksiądz proboszcz Roman Biały. W związku z tym w 1992 r. zawiązał się Komitet Odnowy i Konserwacji Kościoła, który już tego samego roku zaczął gromadzić na ten cel środki.
Zasadnicze prace rozpoczęły się w 1993 roku, odnowiono wtedy prezbiterium i tzw. pseudotransept. Drugi etap prac rozłożono na następne dwa lata. Odnawianie kościoła zakończono w 1995 roku.
To co się dokonało w Kamieńcu przy wzajemnym zrozumieniu, pomimo trudnych czasów, można nazwać małym cudem. Wspólnie można dokonać wielkich dzieł.
Kościół parafialny w Łękach Wielkich
W centrum wsi Łęki Wielkie wznosi się drewniany kościół św. Katarzyny i Niepokalanego Serca Marii z 1776 roku z fundacji pisarza wielkiego koronnego Maksymiliana Mielżyńskiego, o planie krzyża łacińskiego i rozbudowanej formie przestrzennej / m.in. wieża o namiotowym hełmie i część centralna zwieńczona eliptyczną pseudokopułą/. W dłuższym ramieniu kościoła znajduje się prezbiterium, a z przeciwnej strony wieża. Dach kryty jest łupkiem. Wewnątrz polichromia z okresu budowy i zabytkowe elementy wyposażenia z XII-XIII wieku. Ołtarz główny jest neobarokowy, lewy ołtarz boczny – późnoklasycystyczny, ambona pochodzi z końca XII wieku, a chrzcielnicę z rzeźbą Chrzest Chrystusa / obecnie umieszczona oddzielnie/ wykonano w 1789 roku. Na ambonie wczesnobarokowa rzeźba Matki Boskiej Bolesnej z pierwszej połowy XVII wieku.
Przy kościele znajduje się drewniana dzwonnica z końca XVIII wieku, pomnik z 1967 r. ku czci ofiar poległych w czasie I i II wojny światowej oraz empirowy grobowiec Keszyckich z początku XX wieku. Obchodzone w 1998 r. 700-lecie tut. parafii uczczono pamiątkowym kamieniem. Na północnym skraju wsi stoi barokowa rzeźba św. Jana Nepomucena z 1738 roku. Przy drodze do Wolkowa wznoszą się kapliczki z figurami św. Floriana z połowy XIX wieku i św. Wawrzyńca z 1881 r.
Kościół w Parzęczewie
Kościół pod wezwaniem Świętego Michała Archanioła zbudowany w 1774 roku staraniem proboszcza Tomasza Krajewskiego. Rozbudowany w latach 1950-1955 o przedsionek i nowe podcienia. Restaurowany w latach 1990-1992 i 1998. Jest to drewniany kościół jednonawowy, konstrukcji zrębowej. Orientowany, postawiony na ceglanej podmurówce. Mniejsze prezbiterium zamknięte trójbocznie z boczną zakrystią i kruchtą.
Dachy kryte gontem z wieżyczką na sygnaturkę, zwieńczoną blaszanym, cebulastym hełmem z latarnią i chorągiewką o kształcie głowy smoka z datą 1700. Wejście poprzedzone podcieniem, wspartym na czterech profilowanych słupach. Na belce tęczowej data budowy – 1774 i krucyfiks barokowy z XVIII w. Kropielnica klasycystyczna z początku XIX wieku. Obok kościoła stoi drewniana, kwadratowa dzwonnica konstrukcji słupowej z ok. 1774 r. Kryta gontowym dachem namiotowym. Obok barokowa figura św. Jana Nepomucena z drugiej połowy XVIII wieku z piaskowca.
Kościół Parafialny w Konojadzie
Kościół św. Andrzeja o nikłych cechach neogotyckich z kwadratową wieżą powstał w latach 1854-1874. Wewnątrz w prawym bocznym ołtarzu znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem z drugiej połowy XVII wieku. Do kościoła prowadzi brama z 3 figurami świętych – św. Piotra, św. Pawła i św. Jadwigi, pochodzącymi z XIX wieku. W sąsiedztwie stoi stara figura św. Wawrzyńca. Na wschód od kościoła położone są resztki parku krajobrazowego, gdzie na uwagę zasługują okazy lip.
Kościół w Kotuszu
Na niewielkim wzniesieniu przy drodze powiatowej (w południowo-zachodniej części miejscowości) wznosi się poewangelicki kościół (obecnie należący do parafii Łęki Wielkie). Jest to neogotycka budowla, zbudowana około 1890 r. z ozdobnymi szczytami i kwadratową wieżą zwieńczoną piramidalnie.
